Quis istum dolorem timet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Itaque fecimus. Duo Reges: constructio interrete.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Quid autem dici poterit, si turpitudinem non ipsam per se
fugiendam esse statuemus, quo minus homines tenebras et
solitudinem nacti nullo dedecore se abstineant, nisi eos per
se foeditate sua turpitudo ipsa deterreat?

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Bork: Sumenda potius quam expetenda.
Quo modo?: Cur iustitia laudatur?
Ita credo.: At hoc in eo M.
Quibusnam praeteritis?: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
In schola desinis.: Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Si enim ad populum me vocas, eum.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. An eiusdem modi? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.